Fly4free.pl

Natomiast widoki wokół są już znacznie ciekawsze. Pragnę zwrócić uwagę na wodę, jej odcień był przepiękny. Już z samolotu można było to dostrzec, ale stojąc tuż obok wrażenia tylko się potęgują.





















Poszedłem dalej w stronę centrum handlowego. O tej porze było jeszcze zamknięte. Okolica prężnie się rozwija, powstają nowe wieżowce, ale nie jestem przekonany czy ktoś w nich mieszka. Podobno dość sporo Saudyjczyków kupuje tutaj mieszkania, które użytkuje albo i nie podczas wypadów do tej słynnej saudyjskiej gomory. Jeśli jesteście zainteresowani, to wystarczy jak widać na reklamie tylko 40 000, szkoda że BHD, bo to jakieś 450 000 PLN.





















Puste przestrzenie między wieżowcami nie są tutaj niczym niezwykłym i w sporej części przypadków nie zapowiada się, żeby szybko zostały one zabudowane. Ktoś nagle postanawia zabudować jakiś kawałek piachu i bez ładu i składu zaczynają rosnąć tam kolejne budynki. Mamy jednak tez dwa interesujące okazy. Pierwszy, złoty, taki jak powinien być, od razu widać, że bieda nie ma tutaj wstępu, w drugim najwyraźniej produkują tweety.





Problemy z planowaniem to nie jest jakiś mój wymysł. Wyobraźcie sobie, że pośrodku tego wszystkiego stoją bilbordy, które do oświetlenia używają generatorów diesla. No już naprawdę nie da się pociągnąć kabla od wieżowca stojącego obok? Dużo prądu przecież nie potrzeba, taki generator tylko się marnuje. Z drugiej strony jakiś Hindus pokonał kilka tysięcy kilometrów, żeby wieczorami móc chodzić między bilbordami i odpalać generatory, żeby były oświetlone jakby przypadkiem ktoś tu przejeżdżał. Taki bilbordów widziałem jeszcze kilka w innych częściach miasta.



No to jeszcze kilka zdjęć najbardziej charakterystycznych wieżowców w kraju, Bahrain Financial Harbour Masterplan Harbour Towers - East & West oraz Bahrain World Trade Center zawierający 3 turbiny wiatrowe między wieżami.









A na koniec jedna z najbardziej polecanych atrakcji Bab al Bahrain, no właśnie. Znajdziemy tutaj informację turystyczną. Po drugiej stronie stoi zabytkowa poczta, także tego. Nie mniej jednak okoliczne założenie architektoniczne jest dość ok, można przyjść rzucić okiem. Tak wygląda strona na angielskiej wikipedii dotycząca Atrakcji Bahrajnu, to wiele wyjaśnia. Należy pamiętać, że Bahrajn mimo swojej bogatej historii, jest w pewnym sensie dość młodym krajem i 100 lat temu zaczęły dopiero powstawać tu pierwsze banki czy szpital.











Środek dnia

Napiszę może coś o moim hotelu "Oriental Palace Hotel". Szczęśliwie mogłem wreszcie wrócić do normalnych warunków, tj. własny pokój z łazienką i w dobrej lokalizacji do tego śniadanie. Jestem już za stary na pokoje wieloosobowe. Standard nie musi być wysoki, hotel w stylu Ibisa jest dla mnie ok i tak nigdy nie mam czasu na korzystanie z tych wszystkich basenów, SPA i siłowni. Cena lekko ponad 100zł za dobę za pokój dwuosobowy była więcej niż atrakcyjna. Sam hotel wygląda jakby nie był remontowany od 15 lat, ale pokój oraz łazienka były przestronne i wygodne. Do czystości balkonu też można by się przyczepić, ale widoki były ładne, nawet jeśli na zdjęciach dodanych do poprzedniego postu tego nie widać. Ogólnie polecam Śniadanie wyglądało tak.


Może niezbyt zachęcająco, ale sam sobie to wszystko nałożyłem i nie żałowałem. Dzień spędziłem na siedzeniu na Teamsach, normalny dzień pracy to osiem godzin, ale na urlopie jak wiadomo to już dziesięć, z każdą kolejną minutą moja frustracja się pogłębiała, aż wreszcie wykręciłem się jakąś żałosną wymówką, bo bałem się, że kolejny dzień nic nie zobaczę, a przecież następnego dnia miałem w południe wylatywać.Wieczór

Strasznie się wkurzyłem przez moją pracę. Jakby nie patrzeć pojechałem do Bahrajnu również po to żeby trochę poznać lokalną ofertę gastronomiczną. Spędziłem s=całkiem sporo czasu czytając opinię o różnych lokalach i ich ofercie. Dzień wcześniej zrezygnowałem, bo zwyczajnie padłem ze zmęczenia, a tamtego dnia uznałem, że znowu muszę sobie odpuścić, bo tak naprawdę zostały mi jakieś trzy może cztery godziny anim będę musiał zbierać się spać.
Przebieram się, bo jednak Teamsy można obsługiwać w samych gaciach ("Ja nie wiem co z tym internetem, lepiej wyłączę kamerkę, to płynniej będzie się wyświetlał pulpit i głos będzie brzmiał lepiej.") i idę w stronę Muzeum Narodowego. Po raz kolejny przypominam, że nie tak łatwo jest przejść przez główną ulicę, dlatego należy wcześniej zaplanować.


Udaje mi się jeszcze załapać na trochę słońca. Po drodze natrafiam na znaną markę, ale to logo jakieś takie inne. Zastanawiam się czy nie kupić chociaż jakiegoś batona, ale uznaję, że najpierw zobaczę muzeum. Po drodze zaglądam również na cmentarz, który częściowo bardziej przypomina wysypisko, oraz mijam kilka meczetów w tym meczet Al Farooq. Po drodze mijam też pierwszy szpital w kraju, czyli American Mission Hospital powstały ok. 100 lat temu.Co ciekawe tuż obok znajdziemy też chrześcijański kościół, co jest pewną różnicą w stosunku, do niektórych sąsiednich krajów. Jak na Saudyjską Gomorę przystało Bahrajn jest wyjątkowo liberalnym krajem, tj. można postawić kościół, na którym jest duży krzyż, nie ma prohibicji, a za homoseksualizm nie idzie się do więzienia na kilkanaście lat.














Gdy dochodzę do kładki nad ulicą słońce już zdążyło zajść. Trochę się gubię zanim wchodzę w małą uliczkę na końcu której jest przejście.Z niezrozumiałych dla mnie powodów postanowiono tu zbudować schody na wysepkę między jezdniami. Dubaj ma swoje lodowisko, to i Bahrajn nie może być gorszy, ale jak wszystko jest ono tutaj normalnych rozmiarów.








Skręcam w lewo i kieruje się do kulturalnego centrum Bahrajnu, znajdziemy tutaj wiele budynków zajmowanych przez instytucje kultury, w tym muzeum narodowe i nowoczesny budynek teatru narodowego. Jest to bardzo dobre miejsce na spacer nocą, budynki i okolica prezentują się bardzo ładnie o tej porze. Można się przejść nad wodą i obejrzeć panoramę miasta. W budynku teatru coś się dzieje, jest jakaś wystawa, ale raczej nie klasyczne przedstawienie. Próbowałem przed przyjazdem kupić na coś bilet, ale nie dość, że przedstawienia są tam rzadko, to jeszcze bilety są bardzo drogie.























Jako, że było dość późno, to udałem się do muzeum, pierwsza i ostatnia atrakcja jaką udało mi się zwiedzić podczas mojego pobytu. Początkowo wahałem się trochę czy wchodzić, bo nikogo tam nie było, ale okazało się, że zgodnie z moimi informacjami nadal było otwarte. Muzeum zamykali dopiero o ósmej wieczorem, więc miałem jeszcze ponad godzinę by wszystko zobaczyć. Za wstęp zapłaciłem telefonem, ale nie pamiętam ile dokładnie i nie mogę teraz tego znaleźć, ale było to jakieś kilkanaście PLN, coś ponad 1 BHD.
Według Lonely Planet to najpopularniejsza atrakcja turystyczna w kraju, to coś o nim mówi. Co prawda okazało się, że w środku byli jacyś ludzie, ale nie było ich zbyt wiele.
Samo muzeum jest moim zdaniem bardzo ciekawe i pozwala nam dowiedzieć się wiele o kraju, w którym się znajdujemy. Gdybym mógł spędziłbym tam trochę więcej czasu, ale jak ktoś nie chce się za bardzo wczytywać w informacje, to wystarczy mu godzina. Muzeum ma dwa piętra i jest podzielona na kilka kategorii tematycznych. Pierwszą atrakcją jaką zobaczymy jest podłoga, a konkretnie gigantyczne satelitarne zdjęcie Bahrajnu. Wreszcie udało mi się zobaczyć Bahrajn i jego południowy kraniec z zadziwiającymi sztucznymi wyspami. :D Obok znajdziemy też mapę atrakcji. Jak widać większość tej niewielkiej wyspy jest zupełnie pusta.





Tuż obok mamy eksponat miesiąca. Po zeskanowaniu kodu QR jesteśmy przenoszeni na stronę z końcówką .de :lol: (no dobra chodzi o qrCO.DE, ale nie wpadłem na to od razu) Nie mniej jednak co do treści strony zastrzeżeń mieć nie mogę, kliknąłem sobie teraz i właśnie czytam o diademie, który jest atrakcją lipca. Wcześniej atrakcją była inna.


Doszliśmy właśnie do momentu, w którym mogę powiedzieć, że pisałem o nim wcześniej, podczas opisu Zaragozy. Tym czym łączy Bahrajn i Zaragozę jest Goya i wystawa inspirowana jego twórczością, konkretnie "Los Caprichos". Nie wygląda to jakoś okazale, ale właśnie na to nawiązanie do początków mojej podróży, zwróciło moją uwagę. Niektóre z "plakatów" były dla mnie dość dużym zaskoczeniem i nie spodziewałem się ich w kraju arabskim, ale jednak Bahrajn jest nieco inny.


Muzeum zabiera nas do jednej z najważniejszych atrakcji Bahrajnu, znajdujących się na liście UNESCO, grobów tumulusowych kultury Dilmunu. Skoro nie będzie mi dane zobaczyć oryginałów, to była to zawsze jakaś namiastka. Do końca nie wiadomo dlaczego, ale pewnego dnia ponad 3 500 lat temu Mezopotamia zaczęła importować miedź z Cypru, a dotychczasowy szlak handlowy z Omanu został zapomniany, przez co lokalna gospodarka Bahrajnu mocno podupadła, a wraz z nią zaczęły się zmieniać zwyczaje związane z grzebaniem zmarłych.